voorbije donderdag was er over heel Vlaanderen gedichtendag. Dit jaar stond deze dag in het teken van VERWONDERING. Ook wij kropen in onze creatieve pen en schreven gedichten. Om wat inspiratie op te doen trokken we met de hele klas naar de zaal van de school. Daar droomden we even weg en vlogen in gedachten over de wereld, verwonderd over al dat moois. Ook doken we in eigen verleden en dachten we na waarover we ook heel erg verwonderd waren. Deze 2 inspiratiebronnen lieten we samen vloeien en daaruit kwamen een paar juweeltjes!
Oordeel zelf maar ...
't kleinste plantjes kan mij doen stralen
een dik bos, daar kan ik in verdwalen
van bergen kan ik hoogst genieten
kikkers en spinnen doen mij soms verschieten
rondom ons, de mooiste dingen
zo groot dat ik er niet bovenuit kan springen
de zon die ondergaat doet me gloeien
mooie natuur, jij blijft me boeien
(Winter Clinckemaillie)
_________________________
Meneer Martine
Er was eens een meneer Martine,
en wat gebeurde dat zul je wel zien.
Hij was verliefd op spulletjes.
Van bomen tot lepels tot prulletjesK.
Hij vond die spullen wondermooi
en maakte er mee een grote vogelkooi.
Afgezonderd van de mensen.
Hij kon niks lievers wensen.
Opeens was hij het beu.
Dat vonden de mensen sneu.
Hij zag het mooie niet meer
en het deed zijn hartje zeer.
Nu is het zo in de wereld nog steeds
of ben jij al reeds
het wonder in dingen gaan zien,
net zoals meneer Matine.
(Céline Duchaine)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten